Loop naar de zon" combineert een spannend avonturenverhaal over de Navajo's met een pril liefdesverhaal. De basisboodschap is er een van respect voor aloude tradities. In 13 hoofdstukken wordt het verhaal verteld over de zusjes Yazzie en Noi Tsosi. Yazzie is 13 en wordt als volwassen vrouw in haar stam opgenomen. Josje, een Nederlandse antropologe, woont de ceremonie bij en leert veel over de gebruiken en gewoonten van de Dine, zoals zij zichzelf noemen. Na het feest proberen dieven enkele heilige voorwerpen van de indianen te verkopen aan Josje. Samen met Yazzie en Noi verschalkt zij de misdadigers en daardoor wint ze het vertrouwen van de Dine. Noi leert ook Monty kennen, een indianenjongen die medicijnman wil worden. Over twee zomers is hij van plan Noi achterna te lopen naar de zon toe.

In een eenvoudige taal worden indianenlegendes verteld. Ook het verhaal over het feest voor Yazzie getuigt van grote levenswijsheid. De figuur Veranderende Vrouw staat centraal bij de ceremonie van het volwassen worden. "Wij willen dat ze hun hele leven groeien!" Dit boek doorbreekt weliswaar het traditionele beeld dat wij hebben van de "wrede roodhuid" maar is een beetje te moraliserend. De Navajo's hebben veel van hun cultuur verloren en indianen verrichten smerige en gevaarlijke jobs. Ik zie niet in waarom het beeld over hen steeds geïdealiseerd moet worden.

De felblauwe cover stelt een hollend indiaans meisje voor: ze draagt feestkleding en loopt naar de zon toe. Verder vind je per hoofdstuk één niet zo geslaagde tekening in grijstinten. Vanaf acht jaar. [Dani] Hide text

Een 10-jarig Indiaans meisje (Noi) vertelt in ik-vorm hoe haar 13-jarige zusje na haar eerste menstruatie met een ritueel familiefeest zal worden opgenomen in de kring van volwassen vrouwen. De blanke antropologe die de ceremonie wil volgen, is aanleiding voor veel informatie over de Indiaanse cultuur (de auteur doceerde jeugdliteratuur en antropologie). Er loopt nog een verhaallijntje van twee blanke dieven die een oud, verlaten dorp beroven en "gevangen" worden door de antropologe en Noi. Dertien korte hoofdstukjes, eenvoudige woordkeus (menstruatie wordt niet genoemd, wel uitgelegd). Paginagrote, donkere gewassen pentekeningen. Even onduidelijk is de zin "'s Avonds gieten mijn ooms het deeg in een grote put" (p. 73: om cake te bakken), waar "kuil" wordt bedoeld. Geestig is het meten van de tijd door een "hard-ei-liedje" te zingen (p. 81). De titel verwijst naar een van de ceremoniële opdrachten: het meisje moet naar de zon lopen. Instructief verhaal voor 8 à 9-jarigen,