Ik loop weg!

Jaak Dreesen & Ingrid Godon Net als klein konijn in Mama, jij bent de liefste heeft het hoofdpersonage in dit prentenboek klachten over zijn ouders. Matthijs beslist bij het opstaan dat hij vandaag wegloopt en zich door niemand laat tegenhouden. Niet dat zijn ouders daarvoor enige moeite doen: papa telefoneert druk met zakenrelaties in Japan, mama lakt haar nagels. Matthijs vertrekt op tocht langs een rivier. Terwijl hij de wolken, duiven en ganzen observeert, wordt het steeds later en reiken de golven steeds hoger. Gelukkig voor Matthijs duikt er een behulpzame postbode op wanneer het net iets te spannend wordt. Die brengt hem netjes weer thuis - net als Komako Sakai geeft ook Jaak Dreesen te snel toe aan het happy end . Het verhaal van dit prentenboek is nogal mager, de tekst getuigt van weinig talige creativiteit en ook de spanningsopbouw had beter gekund. Gelukkig is de tekst summier genoeg om ruimte te laten voor de krachtige illustraties van Ingrid Godon. Zij speelt met verschillende perspectieven en kleurenpaletten, van felgroen tot zachtroze en dreigend zwart. Bovendien zet haar laatste prent het conventionele einde van dit verhaal wat op losse schroeven: Matthijs kijkt de lezer nog steeds even eigenzinnig vanuit de ooghoeken aan als op de eerste bladzijde - zijn volgende poging om uit te breken lijkt al in voorbereiding.

(De Eenhoorn, Wielsbeke, 26 blz., 13,50 eur. 5+)

Hide text

Jaak Dreesen is een man van weinig woorden. Ook in dit verhaal hanteert hij een sobere, subtiele taal. Korte zinnen die een hele wereld oproepen. Zo maakt hij in drie zinnen duidelijk hoe Matthijs en zijn ouders langs elkaar heen praten zonder elkaar zelfs maar te horen, hoe ze helemaal opgaan in hun eigen wereldje. Daarom besluit Matthijs weg te lopen. Niemand hoort het wanneer hij het zegt. Papa telefoneert druk met Japan en roept 'yes yes' terwijl hij zwaait naar Matthijs. Mama lakt haar nagels rood en luistert naar de violen op de radio. Matthijs stopt drie appels in zijn rugzak en vertrekt. Zelfverzekerd geniet hij aanvankelijk van zijn vrijheid en van de natuur. Hij drijft met een bootje op de rivier en geniet. Maar nadat hij zijn appels heeft opgegeten blijft er een knagend gevoel achter. Hij is niet meer zo zeker en begint bang te worden. Hij interpreteert het schreeuwen van de meeuwen nu als een waarschuwing dat hij terug moet. En op dat moment wordt hij gered. De postbode luistert naar het verhaal van Matthijs en neemt hem, na de poëtische beschouwing over de woeste zee en kleine jongens, veilig achterop de fiets. Hier stopt het verhaal en kan de lezer zelf fantaseren over het einde. Ingrid Godons paginagrote prenten in sobere kleuren geven de essentie van het verhaal weer: vader telefoneert, moeder lakt haar nagels en Matthijs stapt in het bootje. Wanneer Matthijs de natuur als bedreigend ervaart, zie je een woest kolkende watermassa dreigend opspringen van de pagina. Wanneer Matthijs gered wordt, lichten roze vlekjes de donkere lucht op. [Inge Umans] Hide text

Op een dag weet Matthijs het zeker: als hij uit bed stapt , zegt hij: "Vandaag doe ik het: vandaag loop ik weg." Pappa telefoneert met Japan en mama lakt haar nagels rood en ze schenken geen aandacht aan wat Matthijs zegt. Als hij het huis verlaat, krijgt hij nog een knuffel en dan gaat hij naar de rivier om met het bootje te gaan varen. Hij voelt zich een piraat en een kapitein en hij kijkt omhoog naar een vliegtuig waar papa misschien wel in zit op weg naar Japan of Amerika. Als het donker wordt, is Matthijs opeens niet meer zo zeker van zijn avontuur, maar gelukkig komt er een postbode die hem mee terugneemt achter op de fiets. Tekst en tekeningen vanuit een bijzonder treffend perspectief, geven pakkend de wereld en het avontuur van Matthijs weer: de mooie nagels van de moeder, de drukke vader aan de telefoon, Matthijs die nog even achterom kijkt, de golven die woester en donkerder lijken als het later wordt en tenslotte de brede, grote rug van de postbode. De platen zijn iets groter dan paginagroot, ernaast staat de tekst in korte zinnen. Voor thuis en op de basisschool, ook als aanleiding tot een gesprek over aandacht, weglopen, de wereld verkennen en geborgenheid. Een mooi stevig prentenboek in oblong formaat met een aansprekende sfeervolle voorkant. Vanaf ca. 5 jaar. Hide text

Matthijs stapt uit zijn bed en beslist: Vandaag doe ik het, vandaag loop ik weg! Zijn vader is druk bezig te telefoneren naar Japan: Yes, yes. Zijn moeder is druk bezig haar nagels te lakken. Matthijs zegt nog een keer: Vandaag loop ik weg. Maar zijn ouders reageren niet. Hij doet drie appels in zijn rugzak en vertrekt. Hij loopt naar de rivier en gaat er in een bootje zitten. Hij ziet witte wolken, koeien, paarden, duiven. Hij denkt aan mama, die vast haar nagels lakt. Hij ziet een vliegtuig en denkt aan papa, misschien op weg naar Japan. Maar het wordt plotseling donker en de wind waait hard. Opeens is Matthijs niet zo zeker meer of hij wel weg wil. Op de oever fietst de postbode voorbij. Hij haalt met een stok het bootje naar de oever en brengt Matthijs achter op de fiets naar huis. Een heel mooi geïllustreerd prentenboek. De prenten zijn sober, de details worden achterwege gelaten. Het begin is vrij direct (nl. vandaag loop ik weg), wat lichtjes afschrikt. De vraag is of kleuters daar soms al over fantaseren. Sommige kinderen kunnen zich wel inleven in het feit dat mama en/of papa weinig tijd voor ze hebben. Open einde, wat tot een discussie met de kinderen kan leiden. Korte duidelijke zinnen. Een leuk kleuterboek!
Hide text