De politieke geschiedenis van België onder leiding van VUB-professor Els Witte verscheen voor het eerst in 1979. Het handboek is sindsdien incontournable: het wordt aan zowat alle Vlaamse universiteiten gebruikt en is intussen al aan een zevende herwerkte en aangevulde uitgave toe. De vorige editie verscheen in 1997 net na de affaire-Dutroux en De Witte Mars. De auteurs spelen ook nu kort op de bal: het boek bevat een eerste synthese van de jaren '90 van de vorige eeuw, maar ook een aanzet tot analyse van de paars-(groene) regeringen tot en met 2005. Die zeer uitgebreide aandacht voor de laatste 15 jaren, samen met de verwerking van een aantal recente studies over de periode ervoor, zorgt ervoor dat het boek is uitgedijd tot 584 bladzijden, meer dan honderd bladzijden meer dan de vorige editie.

Witte en haar medeauteurs overstijgen het strikte feitenrelaas, gaan steeds op zoek naar coherente verklaringen en huldigen een integrale aanpak. Politiek wordt in ruime zin benaderd en steeds ingebed in de economische en sociale omgeving. De aanpak is thematisch-chronologisch. De eerste zes hoofdstukken, die de periode 1830-1950 overspannen, zijn eerder chronologisch opgevat. Door de grote afstand, zijn ze erg synthetisch en van ballast ontdaan. Op de periode na 1950 wordt dieper ingegaan met vier thematische hoofdstukken, die tot het jaar 2005 doorlopen. Ze behandelen de drie grote maatschappelijke breuklijnen: ideologisch, sociaal-economisch en communautair, en daarnaast ook de buitenlandse politiek. In die hoofdstukken overheerst de beschrijving en de analyse. De kwaliteit en leesbaarheid van de artikels is van degelijk tot hoog niveau met één jammerlijke misslag. De bijdrage van de neomarxistische historicus Alain Meynen over de economische en sociale politiek sinds de jaren '50, geeft blijk van een totaal voorbijgestreefde dialectische benadering van de geschiedenis en van een obsessionele afkeer voor een liberaal economisch beleid. Zo bekritiseert hij onomwonden het herstelbeleid van de jaren '80 en heeft het in dat verband over de "opeenvolgende nederlagen van de arbeidersbeweging", terwijl intussen iedereen weet dat de ACV-top zeer nauw betrokken was (cf. Poupehan). Meynens tekst is trouwens niet alleen onaanvaardbaar ideologisch en ongenuanceerd, maar ook haast onleesbaar. Gelukkig is er het erg knappe slothoofdstuk, waarin Els Witte de basismechanismen van ons huidig politiek bestel analyseert en duidt: de verzuilde pacificatiedemocratie en de kenmerken van het partijstelsel, de electorale verhoudingen, de relaties tussen parlement en regering, de plaats van de monarchie, de rol van de massamedia, het rechtswezen en de administratie, de nieuwe politiek, de unieke kenmerken van het Belgische federalisme etc. Het boek sluit af met een aantal interessante tabellen en overzichten, een bibliografie en een personen- en zakenregister, waardoor het meteen ook een naslagwerk wordt. [Gunter Bousset] Hide text

Dit overzichtswerk dat werd geschreven door drie Vlaamse historici, verscheen voor het eerst in 1979 en geldt sindsdien als een standaardwerk. Sinds de herziene zevende druk (2005) werd het boek niet gewijzigd of geactualiseerd. De auteurs overstijgen het strikte feitenrelaas, gaan steeds op zoek naar coherente verklaringen en huldigen een integrale aanpak. De eerste zes hoofdstukken die de periode 1830-1950 overspannen, zijn chronologisch opgevat en erg synthetisch. Daarna volgen vier thematische hoofdstukken over de periode tot 2005, waarin meer ruimte is voor beschrijving en analyse. De kwaliteit en leesbaarheid van de artikels is van een hoog niveau, met een jammerlijke misslag: de bijdrage van de neomarxistische Meynen over de economische en sociale politiek sinds de jaren vijftig geeft immers blijk van een voorbijgestreefde dialectische benadering van de geschiedenis. Gelukkig is er het knappe slothoofdstuk, waarin Els Witte de basismechanismen van het huidig politiek bestel duidt. Achteraan tabellen, overzichten, een bibliografie en een personen- en zakenregister. Hide text