Het is heel vroeg in de ochtend en iedereen in de jungle ligt nog rustig te slapen. Tot er opeens luid gebruld wordt... GRAAUOW! Het geluid komt uit het huisje van Kleine Leeuw. De jonge leeuw stapt die ochtend vastberaden uit zijn bedje: hij voelt zich niet langer klein, vandaag is hij een grote, sterke leeuw geworden. Mama is wakker geworden van zijn gebrul. Ze fluistert dat Kleine Leeuw niet zo'n lawaai moet maken, maar hij brult: 'Ik doe het lekker toch!' En zo gaat dit verhaal heerlijk van start. Kleine Leeuw stapt in zijn pyjama en zonder jas de deur uit, terwijl mama hem met een bezorgde blik nakijkt. Hij wou niet luisteren naar haar protesten, wat is er toch gebeurd met haar kleintje? Kleine Leeuw slingert met zijn vrienden door de jungle, steekt de rivier over, rolt in de modder... allemaal dingen die hij eigenlijk niet mag. Thuis heeft zijn moeder intussen een plannetje bedacht om haar rebelse zoon weer te laten luisteren. 'Je mag je bordje NIET leegeten,' zegt ze. Ook in bad gaan en tanden poetsen is ten strengste verboden, dus dat doet Kleine Leeuw lekker toch! En dan 's avonds in bed maakt hij het weer goed met mama, met een kusje voor het slapengaan.
Milja Praagman schreef een prentenboek met een heel herkenbaar verhaal over een kleintje met een eigen wil. Praagman schrijft met de nodige humor en daardoor komt de boodschap van het verhaal heel goed aan. De tekst is eenvoudig met hier en daar een leuk woordspelletje. De illustraties zijn stuk voor stuk kleurrijk, maar toch erg sober opgebouwd. Af en toe staan er grappige details op de pagina (zoals de miertjes in de jungle, de kat en de kleine vogel die steeds terugkeren), maar verder zijn de achtergronden behoorlijk abstract gebleven. Dat is best, want zo leidt de jungle de aandacht niet af van de hoofdfiguurtjes. Kleine Leeuw is een schattig kereltje dat zich duidelijk veel stoerder voelt dan hij eruitziet. Ook Leeuwtjes moeder sluit je meteen in je hart als ze in badjas en pantoffels haar zoon bezorgd nakijkt. Vader leeuw lijkt zich niet te bemoeien met de opvoeding van zijn zoon. Hij zit ’s avonds in zijn nette pak aan tafel een beetje raar te kijken, maar zegt geen woord. Dit vaste rollenpatroon zal in het leeuwenrijk ongetwijfeld vanzelfsprekend zijn, dus zijn weinig geëmancipeerde houding zien we graag door de vingers.    [Tine Poesen] Verberg tekst

Graauow! Kleine Leeuw luistert niet meer naar zijn moeder. Hij gaat in z’n pyjamabroek en zonder jas naar buiten, geeft mama geen knuffel, slingert met zijn vriendjes (aap, olifant en later krokodil) door de jungle, steekt alleen over (over vier krokodillen), rolt lekker door de modder en thuisgekomen zijn de tafelmanieren overboord gezet. Dit alles onder het mom van ‘Ik doe het lekker toch!’, maar moeder Leeuw heeft een passend antwoord op deze jeugdige opstandigheid. Grappig en heerlijk tegendraads verhaal, gevat in eenvoudige, overzichtelijke prenten (steeds een spread beslaand) die zeker aansprekend zijn. Groen, geel en blauw zijn de overheersende kleuren. De ver doorgevoerde logica van moeder is geestig. De auteur en illustrator schreef en tekende onder meer 'Mijn mama is een prinses', 'Miki en de sneeuwpop' en 'Nog 100 nachtjes slapen', dat werd verkozen tot Prentenboek van Jaar 2013. Fijn prentenboek voor mannelijke en vrouwelijke welpjes, want zoals de flaptekst al aangeeft: ‘In ieder kind zit een kleine leeuw.’ Leuk voorleesverhaal voor het slapengaan. Vanaf ca. 3 jaar. Verberg tekst