'Hoe kan hij iets vullen wat al vol is?' vraagt de ik-figuur retorisch aan het begin van de roman Mijn man . Zij loopt over van liefde voor haar echtgenoot-sinds-dertien-jaren, en het enige probleem waardoor zij zich geplaagd weet, naast een gewaarwording dan van 'onmetelijke leegte', is de ongegronde angst dat hij haar plotseling verlaten zal. Al haar tijd en energie gaan uit naar het voorkomen van dat laatste, waarbij algauw duidelijk wordt hoe griezelig extreem haar ambitie wel is om in de ogen van haar wederhelft ronduit perfect te zijn. Zo pleegt zij, deze bloedmooie vertaalster en lerares Engels, altijd een vulpen in de buurt te houden, 'voor het geval mijn man de kamer binnenkomt: hij ziet me het liefst met de hand schrijven.'

In hoeverre de man in kwestie inderdaad veeleisend of zelfs tiranniek is, valt in de merkbaar verwrongen werkelijkheid van het verhaal dat de vertelster ons brengt onmogelijk te achterhalen, maar een ding staat wel als een paal boven water, en dat is dat zijzelf van hem, die dus iets dient te vullen wat al vol is, niets minder verwacht dan het onderste uit de kan. Verzuimt hij, televisiekijkend, om haar hand zachtjes te strelen, of kust hij zijn beminde al te vluchtig op de lippen bij het 's ochtends vroeg vertrekken naar zijn werk, dan blijft zulks nooit zonder gevolgen en zal hij gegarandeerd zijn straf niet ontlopen, net zomin als toen hij de onvergeeflijke misdaad beging om griep te krijgen tijdens hun huwelijksreis. Niet zelden bestaat de straf eruit dat zij - bijvoorbeeld in hun badkamer, terwijl in de tuin een verjaardagspartij aan de gang is - buitenechtelijke seks heeft, die qua vurigheid het passieloze pompen in de huwelijkse bedstee telkens gemakkelijk overtreft.

Op losse schroeven

Toch is de spannende en geestige - want waanzin kan best grappig zijn - debuutroman van de dertigjarige Maud Ventura veel meer dan het portret van een dwangmatige, uiterst beredeneerde rollenspeelster die op zeker ogenblik zowaar teleurgesteld is als ze moet merken dat haar echtgenoot, alvorens bij thuiskomst de sleutel in het slot van de voordeur te steken, niet in de snelte nog even zijn haar kamt, of van een ijskoude moeder die haar kinderen vooral als hinderlijk ervaart: 'Ik moest machteloos en ongelukkig toezien hoe ons huwelijk in een gezin veranderde.' Het is zelfs niet allereerst een boek over zelfbe- drog, dat feilloos illustreert dat iemands grootste angst soms wezenlijk zijn diepste wens kan zijn. Het is niet zomaar een vlijmscherpe thriller die elk liefdespaar een duistere spiegel voorhoudt en het meer dan verdient ook hier de bestseller te worden die hij in Frankrijk al is.

Nee, Mijn man is meer dan dat. Het is een roman die erin slaagt om álles op losse schroeven te zetten, te beginnen met de leugen die 'het echte leven' heet. Ventura is met een meesterwerkje gedebuteerd.

Vertaald door Henriëtte Gorthuis, 224 blz., € 22,99 (e-boek 9,99).

Verberg tekst

Maud Ventura tackelt in haar debuutroman het Disneyideaal van het droomhuwelijk. Mijn man is een sappige satire over het leven in suburbia.

De naamloze verteller in Mijn man, de debuutroman van het Franse fenomeen Maud Ventura, is al vijftien getrouwd met haar knappe sprookjesprins. Een mooi huis in een buitenwijk, twee bloedjes van kinderen, wekelijkse diners met gelijkgestemde vrienden, weekendjes Venetië om de romantiek te bewaken... Ze heeft haar zaakjes prima voor elkaar.

Hij doet iets in de financiële wereld, zij geeft Engels. Op zich is haar job overbodig, het gezinsbudget kan best zonder haar armetierig lerarenloon, maar het houdt haar bezig en ze wil niet beschouwd worden als een duffe huisvrouw die de hel dag slooft en netjes op tijd het avondeten serveert. Dit zijn de jaren vijftig niet.

Al die perfectie komt overigens niet vanzelf. Ze is boven haar stand getrouwd en het vergt een inspanning om zich de geplogenheden van de hogere middenklasse eigen te maken en elke dag nonchalant mooi voor de dag te komen. Dus leest ze stiekem etiquettebijbels, bestudeert ze rigoureus modebladen en heeft ze een geheime afspraak met haar kapper: haar man denkt al vijftien jaar dat hij met een blondine getrouwd is, een illusie die wekelijks verfwerk vereist.

Perfectie is ook saai. Stiekem wil ze drama: allesverterende passie, kletterende ruzies en stomende goedmaakseks. Daarnaast wantrouwt ze haar man – het kan toch niet dat hij zó ideaal is? – dus begint ze hem te testen. Als hij een steekje laat vallen – een paar minuten te laat voor de lunch, eventjes te veel aandacht voor die ene vrouwelijke collega – moet hij gestraft worden. De boetes variëren van een nukkige bui tot snuisteren in zijn telefoon, op zoek naar nog meer wangedrag. Ergens moet toch bevestiging te vinden zijn voor haar knagende onzekerheid? Misschien moet ze zelf enkele stoute streken uithalen, eens zien hoe haar prins dan reageert. Maar daar loert wel het gevaar: wie een put graaft voor een ander...

Maud Ventura scoorde in eigen land meteen een bestseller met deze satirische roman. Aanvankelijk heb je nog sympathie voor de perfectionistische vertelster maar naarmate het boek vordert, krijgt haar paranoia een donkere ondertoon – wanneer ontaardt gezonde nieuwsgierigheid in stalking? Maar Ventura drijft het niet te ver: Mijn man blijft een vermakelijk schotschrift over het leven in suburbia, gelardeerd met scherpe observaties en voorzien van een heerlijke plottwist.

Horizon, (oorspronkelijke titel: Mon mari), 224 blz., € 22,99.

Verberg tekst

Een psychologische thriller over liefde, macht en manipulatie. De 40-jarige hoofdpersoon leidt een benijdenswaardig leven met een succesvolle carrière, een mooi huis in een buitenwijk, twee kinderen en de perfecte man. Maar onder dit schijnbare huwelijksgeluk schuilt een allesverterende passie. Na vijftien jaar is ze nog steeds smoorverliefd op haar man, maar ze twijfelt of deze gevoelens wederzijds zijn. Daarom wil ze onberispelijk zijn. Ze bereidt elk samenzijn met haar man nauwgezet voor, zet vallen voor hem en straft hem als hij fouten maakt. Elke dag bouwt de spanning zich op en groeit het onbehagen. Kan hun huwelijk haar hartstocht overleven? In meeslepende, zeer toegankelijke stijl geschreven, vanuit het ik-perspectief. Maud Ventura (1993) heeft een master in filosofie en in management. Ze staat momenteel aan het hoofd van de podcastafdeling van de Franse radiogroep NRJ. In haar eigen podcast Lalala onderzoekt ze de complexiteit van de liefde. Haar debuut 'Mijn man' won de Prix du Premier Roman. Maud Ventura woont in Parijs. Verberg tekst