Het olifantje Soko heeft het warm en hij neemt met zijn vriend William een frisse duik in de rivier. Zijn moeder rust ondertussen in de schaduw van een grote boom. Een grote knal schrikt hem op, hij rent naar zijn moeder maar die is nergens te bespeuren. Soko is overweldigd door een groot verdriet, hij kan niet overweg met die intense emoties van verdriet, angst en woede.

Dit prentenboek is geschreven voor de organisatie Ga voor Geluk. Hun missie is om preventief bij kinderen en jongeren in te spelen op hun mentaal welzijn. Soko hoort bij hun project, samen met de mascotte Warme William, een blauwe zachte knuffelbeer. De vereniging biedt een pakket aan om in de klas het thema “verlies, veerkracht en vriendschap” te verkennen en om kinderen op een mentaal gezonde manier te leren leven.

Het verhaal is pakkend geschreven, de gevoelens van verdriet en woede bij het olifantje zijn overweldigend. Soko kan gelukkig terecht bij zijn vriend William, die hem de ruimte geeft om zijn intense gevoelens van woede en verdriet te uiten. Het olifantje vindt troost en vriendschap bij zijn vrienden, William en Mies Muis. Mies begrijpt Soko want zij heeft ook haar mama verloren. Goede lezers kunnen het aan om het verhaal zelf te lezen, daar er relatief veel tekst is opgenomen.

Het verhaal is ijzersterk uitgebeeld in de prachtige illustraties van Arnold Hovart. De tekeningen spreiden zich over de dubbele pagina's en geven de sfeer gevoelig weer.

Met spanning en angst wordt de luisteraar aangegrepen door het trauma dat Soko overvalt: eerst de schrik en angst om zijn verdwenen moeder, vervolgens de intense emoties van kwaadheid, geleidelijk laat hij zich troosten en voelt hij zich opgenomen in de warme vriendschap van zijn vrienden.