Reeksen over politieagenten, pathologen, inspecteurs en psychologen slaan al een tijdje aan en dat heeft ook het Nederlandse schrijversduo Jan en Sanne Terlouw begrepen. Hellehonden is het laatste deel in een reeks over een vader en een dochter die jacht maken op criminelen. De ambitie van de auteurs reikt ook verder dan alleen een spannend verhaal: het boek ‘maakt deel uit van het project Langs Heilige Huisjes Twente, waarin het religieus erfgoed in Twente centraal staat’, zo staat op de voorflap te lezen.
Leonie en Job Reders zijn inwijkelingen in het Nederlandse Twente en kwijten zich uitstekend van hun taak als gids in hun geliefde stad. Ze hebben samen al heel wat watertjes doorzwommen en zijn dus niet uit hun lood geslagen wanneer bij een religieuze bijeenkomst een onthoofd lijk wordt gevonden. De Reders zijn meteen geïntrigeerd door de zaak en beginnen een zoektocht naar de waarheid, die de Twentse politie behoorlijk irriteert. Ze ontdekken dat de lugubere onthoofding geen alleenstaand geval is en algauw komen ze een verschrikkelijk complot op het spoor.
Veel boeken krijgen het etiket ‘literaire thriller’ opgeplakt, maar het gros daarvan verdient die titel niet. Een literaire thriller is een spannend boek, waarin de personages een grote rol spelen en waarin psychologie belangrijker is dan actie. Bij het lezen van Hellehonden wordt snel duidelijk dat dit niet het geval is. Zo is er bitter weinig karakterontwikkeling te vinden. De personages gedragen zich zoals in een doorsnee Hollywoodfilm; ze worden op een onrealistische manier naar voren gebracht en kunnen de lezer niet meesleuren in hun belevenissen. Dit wordt deels veroorzaakt door het vertelperspectief dat de schrijvers hanteren: het standpunt wisselt tussen vader en dochter Reders, maar nooit gebeurt het op een spontane manier. Het enige effect dat hiermee bereikt wordt, is een nog grotere afstand tussen lezer en verhaal.
Voort probeerden de Terlouws heel wat interessante sagen en weetjes over Twente in hun verhaal te verwerken, maar de manier waarop de personages met de stad en zijn geschiedenis dwepen is op z’n minst gekunsteld te noemen. De kleine verhalen hadden best interessant kunnen zijn, maar komen nooit echt tot hun recht. Hellehonden zal daardoor minder doen denken aan een literaire thriller dan aan een toeristische brochure: u kunt Twente, zijn ‘Langs Heilige Huisjes’-route en de religieuze objecten met behulp van de QR-codes die in het boek werden opgenomen met een mobiele telefoon bekijken. De vraag is of zoiets thuishoort in een boek dat het etiket literair wil dragen. [Freya Maenhout] Verberg tekst

Na de vondst van een lichaam zonder hoofd in het park van een bezinningsoord in Twente verdenkt de politie al snel de eigenaar van een Japans zwaard. Als er later nog een hoofd van een ander lichaam en nog een onthoofd lichaam worden gevonden, weet de politie het niet meer. Gelukkig raken vader en dochter Reders betrokken bij het onderzoek en ze ontdekken dat de dader niet ver uit de buurt is. Daardoor lopen echter ook hun levens gevaar. Zesde deel in een serie detectives rond het speurdersduo Reders & Reders, geschreven door de bekende vader en dochter. De sfeer in het verhaal doet sterk denken aan de televisieserie 'Midsummer Murders', waarin een kleine gemeenschap veel geheimen verbergt. Het verhaal is spannend en met veel oog voor detail geschreven. Dit deel maakt deel uit van het project 'Langs Heilige Huisjes Twente' waarin het religieus erfgoed van Twente centraal staat. In het boek zijn QR-codes opgenomen waarmee met een mobiele telefoon gegevens kunnen worden gelezen. Achterin is een lijst personages toegevoegd, voorin een kaart van Twente waarop de religieuze objecten (de heilige huisjes) uit het boek te vinden zijn. Normale druk. Verberg tekst