Na een bittere scheiding vlucht Liz Gilbert halsoverkop in een passionele relatie met David, maar als ze in een diepe depressie wegzinkt, stort ook die relatie in mekaar. Om haar leven weer op de rails te krijgen, besluit ze er een jaar op uit te trekken naar Italië, India en Indonesië. Ze wil zichzelf verkennen, niet de landen waar ze naartoe trekt. Alle drie de namen van die landen beginnen met een i, "en 'I' betekent natuurlijk 'ik'".

Haar eerste stop is Italië. Ze wil er Italiaans leren ? een taal mooier dan rozen ? en uitzoeken waar je de lekkerste pizza eet. Vier maanden later en elf kilo dikker vertrekt ze als "een veel gaver mens", want ze heeft leren genieten "van onschuldige geneugten". In India gaat ze op zoek naar spiritualiteit. In de ashram (een spirituele leef- en leergemeenschap) van haar goeroe vindt ze moeizaam een weg naar stilte en meditatie. Op zoek naar balans en evenwicht, gaat ze in Indonesië (ze verblijft er op Bali) op bezoek bij de genezer Ketut Liyer , d.i. "helder licht". Ze ontmoet er ook Felipe, een knappe oudere Braziliaan ...

Gilbert structureert haar autobiografisch verhaal als een 'japa mala', een kralenketting voor vrome hindoes en boeddhisten die dient om zich te blijven concentreren tijdens het mediteren. De 108 kralen/hoofdstukken zijn netjes in drie delen verdeeld: 36 voor elk land. Symboliek ? of het nu om getalsymboliek of naamsymboliek gaat ? komt vaak aan bod, maar doet dikwijls gezocht of gemaakt aan. Dat gevoel krijg je ook ten aanzien van het verhaal zelf. Gilbert is een journaliste die in de jaren voor haar scheiding voortdurend de wereld afreisde voor allerlei opdrachten. Wanneer haar man haar verlaat omdat hij kinderen wil en een vrouw aan de haard, raakt ze in een diepe depressie. Ze neemt zelfs het woord 'zelfmoord' in de mond. Het lijkt er echter sterk op dat zij zelf het initiatief neemt voor de scheiding en er voor kiest haar zelfstandige levensstijl voort te zetten. De zoektocht naar een nieuw emotioneel en spiritueel evenwicht lijkt daarom meer op een literaire inkleding van haar reis. Dat gevoel wordt nog versterkt door de wazige details die ze over de achtergrond van de scheiding geeft.

Vooral het tweede en het derde deel stralen een newagesfeer uit: geluk en evenwicht zijn pas te vinden als geest en hart versmelten, en oosterse religieuze rituelen en gezangen zijn de weg bij uitstek om dat te bereiken. In tegenstelling tot de meeste newageboeken, legt Gilbert echter een verfrissend gevoel voor zelfspot aan de dag. Waarschijnlijk is dat een van de redenen van het grote succes van het boek, dat in Nederlandse vertaling al 125.000 keer over de toonbank ging. [Jan Vermeiren] Verberg tekst

De Amerikaanse Elizabeth Gilbert (geb.1969) staat als dertiger op een kruispunt in haar leven. Ze had alles wat ze wensen kon, maar na haar scheiding besluit ze drie maal vier maanden te reizen. Ze vertrekt naar Italië, waar ze de kunst van het genieten (van de taal en het eten) leert. Vervolgens bestudeert ze in een bijna onvindbaar dorpje in India bij een ashram (soort school) de kunst van de spiritualiteit door meditatie en gebed. De laatste vier maanden van haar reis probeert ze in Indonesië bij een oude medicijnman het evenwicht te zoeken tussen wereldse geneugten en spirituele diepgang. Een autobiografisch verhaal over een sterke vrouw die zichzelf wil genezen van een emotionele crisis. Ze durft haar gevoelens te delen met de lezer, maar weet er ook de nodige humor bij te betrekken. Door het verhaal heen staan veel sociale en religieuze wetenswaardigheden uit de drie bezochte landen. Een bestseller. Paperback, prettig leesbare letter.