Na enkele zwaarmoedige jeugdromans over jongerenbendes, verkrachters en mensensmokkel, was Dirk Bracke naar eigen zeggen toe aan een lichter onderwerp. Mode bijvoorbeeld. Maar Bracke zou Bracke niet zijn als ook niet in dit boek een meisjesdroom een scherp kantje krijgt.
De roodharige en groenogige Antwerpse schone Polly (die niet toevallig lijkt op model Ellen De Corte, zie kader) wordt door haar vriendinnen aangespoord deel te nemen aan een modellenwedstrijd. Tot haar eigen verbazing wint ze die ook nog. Polly merkt al snel dat het pad naar een succesvolle modellencarrière geplaveid is met o.a. gladde kerels die covers beloven 'in ruil voor', anorexia en verleidelijke, maar onbetrouwbare mannelijke modellen. Om aan de weerstand van haar stiefvader te ontsnappen, vlucht ze naar haar vader in Hasselt. Maar iemand bespioneert haar...
"De modewereld trok me eerst niet zo erg aan om er iets over te schrijven. Toen ik met Ellen in contact kwam, leerde ik toch andere kanten van die wereld kennen. Onder meer over de concurrentie van Oost-Europese meisjes, die onder de prijs werken en bereid zijn tot méér."
Kipfilets
De lezer krijgt in Catwalk een boel clichés over zich heen: het lijnen, het verwateren van oude vriendschappen, het vriendje dat gedumpt wordt voor een adonis, het homohulpje van het modellenbureau... "Het zouden geen clichés zijn als ze niet zo dikwijls waar bleken", zegt Bracke. "Ze horen erbij, om het verhaal in het juiste decor te houden."
"Via Ellen kwam ik ook te weten hoe niet-zwangere modellen zwangerschapskleding moeten showen. Ze stoppen kipfilets in de bh om zo vollere borsten te simuleren. Ze vertelde ook hoe rode neuzen bij winterse strandmodeshoots bijgewerkt worden. Straf eigenlijk, zulke mooie meisjes en dan worden ze nóg geretoucheerd. Dat is iets wat je als model snel aanvaardt, denk ik. Als ik, als auteur, een tekst inlever, wordt daar bij de uitgeverij ook nog aan gewerkt."
Als beginnend model leert de aanvankelijk naïeve Polly snel de keerzijde van de fashionwereld kennen. "Toch is dit boek geen pleidooi aan mijn jonge lezeressen om er nooit aan te beginnen. Ik wil wel aantonen dat bepaalde dingen niet altijd zo fraai zijn als ze lijken. Al heb ik nu ook wel op een andere manier leren kijken naar modellen op de catwalk, die er veel meer werk in steken dan wij vermoeden."
Voor zijn volgende, weer een stuk minder luchtige boek blijft Bracke in Hasselt plakken: "Toevallig hoor, omdat ik met de Hasseltse politie samenwerkte". De lezer kan een Pools meisje volgen dat naar hier is gelokt met valse beloften en in de escortewereld verzeild geraakt. Nog eens een gewone Bracke dus.
Journaliste en blogster Marieke Ordelmans blikt achter de schermen
Op vraag van Manteau beschreef de Nederlandse modejournaliste en blogster Marieke Ordelmans (24) de droomwolken én krabbengangen van de modewereld in de reeks Catwalkgirl. In boek één doorloopt de 17-jarige Jill met succes de slangenkuil van een tv-modellenwedstrijd, om in het zopas verschenen boek twee als bekend gezicht slachtoffer te worden van roddel en achterklap. "Bedoeling is niet het wereldje af te kraken", zegt de auteur, "maar een eerlijke blik te bieden achter de schermen. Veel jonge meiden hebben geen idee hoe heftig het kan zijn. Superleuk en heerlijk bizar, maar ook heel hard en oppervlakkig."
Marieke Ordelmans blogde al als studente over fashion - ze doet dat nog op thedigitalistas.com - en deed als eindwerk een onderzoek naar de invloed van modeblogs. "Blogs brachten een massa open informatie aan de tot dan zeer gesloten modewereld, waarin merken graag zelf alles in de hand houden." Lopen bloggers ook niet de echte modejournalisten voor de voeten? "Nee, blogs en pers kunnen perfect naast elkaar leven. De oudere garde kijkt er wat op neer, maar je mag de invloed van meisjes die zichzelf als paspop gebruiken niet onderschatten."
Zo leert ook Jill in het modellenleven. "Eerst maakt ze haar droom waar, daarna komt ze in een andere wereld terecht, waarin ze haar oude leventje probeert te doen passen." Ook ooit Mariekes droom geweest? "Nee hoor, het reizen is wel leuk en het is een goed betaalde baan, maar ik zou niet graag zo in de spotlights staan. Ik heb er gelukkig het uiterlijk ook niet voor." (lacht)
KD
Model Ellen De Corte
"De mensen zien van ons werk alleen het eindresultaat"
Dirk Bracke ging ook voor dit boek het terrein waarover hij schrijft vooraf verkennen. Ellen De Corte uit Berchem, Flairmodel 2005, werd zijn gids in de modewereld. "Voor details over castings en dergelijke", vertelt ze, "maar ook om hem te vertellen hoe het eraan toe gaat in de modewereld. Ik ben wel eens in chique hotels geweest, maar die glamourkant is er niet altijd bij. Dat is wel goed om weten, want de mensen zien van ons werk alleen het eindresultaat. Ze zien niet dat je 's winters op het strand bikini's moet shooten, dat je 's morgens al om halfvijf in de make-upstoel zit, dat je ook als je ziek bent steeds moet lachen..."
Ook de 'vieze venten' kent Ellen. "Dat hoor je van sommige meisjes, ja. Hoe ze plots naakt moeten poseren. Maar met een goed bureau achter je is de kans klein dat je zoiets overkomt. Je kan als model je regels stellen: geen bont, geen monokini, geen lingerie zelfs."
Familie en vrienden
Dat modellenwerk vaak eenzaam werk is, heeft Ellen ook kunnen ervaren. "En dan is de steun van familie en vrienden heel belangrijk, die begrijpen dat je plots een opdracht krijgt, dat je vroeg naar bed moet of lang van huis bent..." Een ex-vriendje van Ellen toonde minder begrip: "Vriendjes zijn inderdaad minder evident in dit vak. Je hebt er ook nog eens heel jaloerse tussen."
KD
Verberg tekst